Thailand met de feestdagen

Hola,

Thailand is jammer genoeg weer even voorbij.. We zitten nu al een paar dagen in Cambodja en we missen het overheerlijke eten nu al!! Niet dat het hier niet goed is, maar ik zou al die Thaise curries voor de rest van men leven iedere dag kunnen eten!
Toen we aankwamen in bangkok hebben we gelijk de volgende dag het vliegtuig door geboekt naar het zuiden. Naar Koh Samui. 2 dagen later kwam Sebastiaan erbij om samen met ons de feestdagen te vieren :). Kerstavond was gezellig, maar we waren er over uit dat je het gevoel niet echt na kan bootsen door lekker te eten enzovoorts. Een kerst zonder familie is niet echt kerst. Eerste kerstdag daarentegen ontmoette we een soort vervangende familie. De Thaise mensen van de massagesalon aan de overkant nodigde ons uit voor een bbq en bier. En mochten we er wat voor betalen? absoluut niet! Zulke aardige mensen, niet normaal. Na kerst, van een paar dagen "rust" te hebben genoten, besloten we dan ook om op koh Samui te blijven voor oud en nieuw en wat terug te doen voor die mensen. Wij meel, gist, rozijnen en van alles en nog wat gehaald en heel de dag oliebollen staan bakken. Wat een werk, en dan nog niet over de zooi aan het eind te spreken. Onze gestructureerde samenwerking was in theorie beter dan in de praktijk :p. In het begin keek iedereen wel een beetje raar naar onze Hollandse creatie, maar volgens mij werd het positief ontvangen. En als je dan s'avonds om 1 over 12 de nieuwjaarsduik kan doen en vanuit de zee naar het vele vuurwerk kan kijken, zou je eigenlijk ieder jaar wel zoiets willen doen! Jammer alleen van de kater van de volgende dag, maar dat is niet zoveel verschil met in Nederland ;).
Na oud en nieuw zijn we richting Koh Tao gegaan om een duikcursus te volgen. Ook al was hostelworld helemaal volgeboekt, zijn we toch op de boot gestapt. Ja we vinden wel wat, komt wel goed. Het is een heel eiland, dat kan toch nooit vol zitten? Nou dat zat het wel, we zijn dus maar gelijk met de duikcursus begonnen omdat zij dan een accommodatie voor ons zouden fixen. En gelukkig wisten zij nog wel een dronken idioot, die heel de dag zonder shirt loopt, die toevallig een mooi resort (zo mag je het zeker noemen) aan de andere kant van het eiland had. Prachtig uitzicht over een privé baai, maar daar betaalde je dan ook voor. Toch beter dan samen met die 100 andere mensen op het strand te slapen. Verhalen over strand beestjes die nare plekken bezorgden.
Jammer genoeg hebben we niet de duikcursus met zen 3en af kunnen ronden, maar Tim en ik mogen nu bevoegd zelf het water in springen en duiken tot 18 m. Of het heel verstandig is om dat de eerste keer zonder begeleider te doen weet ik niet. Onze instructeur Dan had ons namelijk praktisch de antwoorden van de theorietest gegeven. Daardoor ontbrak een beetje de motivatie om de theorie door te nemen. Plus dat we het examen met zen 3en mochten doen en het boek en de samenvatting op het bord erbij mochten houden. En dan nog een fout maken haha! Maar duiken is echt super, en de lonely planet van Indonesië beloofd nog heel wat moois voor over een paar maanden!
Nu zijn we al bijna 3 weken op die eilanden en nog steeds konden we er nog geen genoeg van krijgen! Op Koh Tao heb je echt een eiland gevoel, veel meer dan Koh Samui. Leuk om met een brommertje/motortje over de bergweggetjes naar verlaten strandjes te toeren en dan s'avond een barretje aan het strand op te zoeken.
Maar het was echt tijd om weer door te gaan. Seb besloot om nog een tijdje met ons door te gaan, kennelijk is het toch niet zo vervelend om met ons te reizen. Of misschien was het ons idee van liften dat hem wel aanstond. In ieder geval hebben we na dat de boot ons op het vasteland dropte, een mooi plaatsje langs de weg uitgezocht en de duim op gestoken. Het kwam goed uit dat dat een internationaal teken is. Die Thaien spreken bijna geen woord Engels, en probeer dan maar is uit te leggen dat je aan het hitch hiken bent en niet naar de bus of trein gebracht wil worden. En dat je niet een een of andere verdwaalde bent zonder geld, maar het alleen maar voor de fun doet. Maar als je eenmaal een goeie plek had naast de hoofdweg duurde het maximaal 10 minuten en je werd opgepikt. Er waren zelfs keren dat we al opgepikt werden terwijl we het bord nog aan het schrijven waren of naar de juiste plek aan het lopen waren. Zo zijn we door heel veel verschillende vriendelijke mensen in 4 dagen naar Kanchanaburi gebracht. Had een dag sneller gekund, maar we hebben 1 dag verspeeld omdat we er pas na 150 km achter kwamen dat we de camera waren vergeten in het hotel (we hebben hem wel weer terug gelukkig :) )
In Kanchanaburi is de brug over de rivier de Kwai gebouwd door de Jappen. Hierin zijn veel oorlogsgevangen omgekomen waarbij ook veel Hollanders. De brug zelf was niet dat speciaal, maar het museum was erg informatief. Wat wel een beetje raar was, was dat er een bordje hing over dat oorlog heel veel slechte kanten heeft. Maar dat het ook wel positief was, namelijk dat Kanchanaburi nu een toeristische trekpleister was geworden. Niet echt een gepaste tekst in een oorlogsmuseum als je het mij vraagt.
Na een leuk afsluitfeestje zijn we opgesplitst van Sebastiaan en zijn wij naar Cambodja vertrokken (nog steeds liftend). We werden bijna direct opgepikt door een Thaise familie die ons trakteerde op cake, snoepjes en een koningsmaal als lunch. Echt super! Door al die positieve energie dachten we de hele wereld wel over te kunnen liften. Dus wij door liften en misschien iets te enthousiast. We hadden ons doel iets te ver gesteld en daardoor werden we tegen schemering aan gedropt bij een hotelletje langs de snelweg ergens in de middle of nowhere. Wij lopen ernaar toe en vragen of ze een kamer vrij hebben en of we die kamer even mochten zien. Op het moment dat we naar binnen lopen word het al een beetje raar. Een klein rond bed, spiegels aan de muren en onverklaarbare apparaten. Dus wij kijken elkaar aan: NEE, DIT GAAN WE NIET DOEN. Na 3 maanden samen te reizen maak je een hoop met elkaar mee, maar dit was echt een paar stappen te ver :p! Uiteindelijk zijn we nog in het donker door iemand naar een ander hotel gebracht en kwam het allemaal goed.
De dag daarna kwamen we aan bij de Cambodjaanse grens en na alle pogingen tot oplichten omzeild te hebben (ze zijn zo corrupt als wat) zijn we toch veilig hier aangekomen. Tot het volgende verhaal :).

Tim & Thom